S engleskog prevela: M. Evtov

Prehrana oko 1,4 miliona djece u Velikoj Britaniji zavisi od školskih obroka. Upravo je to tokom proljetnog karantina i zatvaranja škola predstavljalo najveći problem i toj djeci i njihovim porodicama. Ali djeca se s tim problemom suočavaju i tokom raspusta, kojih u Britaniji tokom školske godine ima više.

Britanski konzervativci, čije su vlade u prethodne tri godine potrošile oko 450 miliona funti na kojekakve konsultante, odbili su plan da se djeci bonovi za hranu daju i tokom raspusta. Prijedlog – potekao od fudbalera Marcusa Rashforda koji je kao dijete i sam zavisio od školskih obroka – podržali su Laburisti, ali kad je u Parlamentu stavljen na glasanje, 322 zastupnika je glasalo protiv, a 261 za. Rashford je proljetos svojom kampanjom prisilio britansku vladu da učenicima nastavi davati bonove za besplatne školske obroke i tokom ljetnih praznika, ali ovog puta mu to nije uspjelo. A zato – kako objašnjavaju neki britanski konzervativci – što takva politika podstiče „kulturu ovisnosti“ umjesto zdrav poduzetnički duh, te što je to prevelik izdatak za britanski budžet. Kako to već biva, a poznato je i nama iz ovog dijela svijeta, ovi parlamentarci očito smatraju da njihove plate od osamdeset hiljada funti godišnje (i razni dodatci na platu) nisu neki osobit izdatak niti pritisak na britansko društvo i ekonomiju koja je već u krizi.

No sad širom zemlje sve više kafića, pabova i restorana nudi besplatne školske obroke lokalnoj djeci na raspustu. Na desetine tih mahom porodičnih biznisa koji i sami grcaju u teškoćama – što zbog pandemije što zbog potpuno neadekvatnih ekonomskih mjera britanske vlade pod vodstvom Borisa Johnsona – tako na djelu pokazuju da „podržavaju Rashforda, a ne onih 322“. Vlasnici jednog bara u Stevenageu pišu da ne mogu promijeniti odluku vlade, ali barem pomoći mogu: „To što i našu privrednu granu uništava pandemija nije izgovor da ne uradimo ono što možemo.“ Njihove mušterije su pozdravile poruku i ponudile donacije. Ljudi sa svih strana nude djeci prevoz do ugostiteljskih objekata gdje se spremaju obroci, ili (diskretnu!) dostavu hrane. Sam Rashford kaže da su ga ponude podrške „oborile s nogu“ i stalno retvituje firme koje nude besplatne obroke.

Ljudima i ugostiteljskim objektima pridružuju se i gradska i opštinska vijeća koja obećavaju da će djeci osigurati besplatne obroke. Gradonačelnik Liverpoola Joe Anderson kaže da će tokom ovog raspusta obezbijediti besplatni školski obrok za oko 19.800 djece.

Vijeće opštine Hammersmith i Fulham, koje vode Laburisti, svakodnevno će obezbjeđivati besplatne bonove za školski obrok svim učenicima kojima je to potrebno. Predsjedavajući ovog Vijeća Stephen Cowan kaže da mu je gledajući glasanje u Parlamentu „došlo da se izreže“, te priča: „Vidio sam mnogo djece koju treba nahraniti. U utorak sam bio u školi i razgovarao s djecom koja sad imaju besplatan ručak i slušao kako se danima nisu čestito najeli.“ U ovoj opštini će tokom raspusta 600 učenika kojima je pomoć najpotrebnija dobijati i školski doručak.

I vijeće grada Londona preraspodjeljuje budžetska sredstva da bi tokom raspusta moglo djeci platiti besplatne obroke.

U osnovi ove priče, međutim, nije priča o probuđenom duhu zajedništva, ma kako dirljiva i topla ona bila. U osnovi je, kako piše jedna zastupnica Laburističke stranke, klasno pitanje: stranka koju finansiraju milijarderi, a vode političari obrazovani po skupim privatnim školama, lišila je radničku djecu hrane tokom školskog raspusta.

IZVOR: theCanary/Guardian/Daily Politik