ITALIJA: „Ne vojnoj bazi, ne ratu“.

Piše: 

Redakcija DinamoPress
Od momenta izvornog objavljivanja ovog teksta, pokret u Coltanu ubrzano jača. U tom toskanskom gradiću je 2. juna deset hiljada ljudi protestovalo protiv izgradnje vojne baze. Ubrzo je održana i narodna skupština s ekološkim pokretima iz cijele Italije koji se bore protiv sličnih projekata. Pridružile su im se i feministkinje iz pokreta Non una di meno koje su upozorile da patrijarhalna logika ratne mašinerije vidi teritorije, domaće i strane podjednako, kao predmet osvajanja.
Značaj ovog protesta je tim veći kad se zna da se širom Evrope – u jeku ekonomske krize koja ljude tjera da biraju između jela i ogrjeva – nemilice pumpaju novci u vojne budžete. Ništa ni slično nikad nije pokušano za, na primjer, ublažavanje posljedica klimatske krize koja svakodnevno ugrožava živote i sredstva za život ljudi na svim kontinentima. @RiD


S talijanskog prevela: M. Evtov

 

Protiv militarizacije i ratova a za odbranu teritorija. Te ključne riječi nalaze konkretnu primjenu u borbi pokreta Ne bazi – ni u Coltanu ni drugdje, koji povodom Dana Republike 2. juna, izlazi na trg u Coltanu (Pisa) da bi se suprotstavio projektu izgradnje vojne baze.

Prije nekoliko sedmica započeta lokalna mobilizacija već daje plodove.

Naime, izdvajanjem javnih sredstava od 190 miliona eura, odluka o otvaranju vojne baze u parku prirode San Rossore uvrštena je u dekret predsjednika Vijeća ministara od 23. marta i gotovo tajno usvojena uz saučesništvo relevantnih institucija (Ministarstvo obrane, regija Toskana, pokrajina i opština Pisa, uprava parka Migliarino-San Rossore-Massacciuccoli).

Nakon reakcije udruženja i građana, te naknadnog sastanka koji su 12. maja u Rimu održali predstavnici Opštine, Regije i Ministarstva, pokušalo se „na rikverc“, što ni na koji način ne mijenja njihovu osnovnu namjeru.

Premijerov je Dekret, naime, još uvijek na snazi i čini se da je ideja da se izgradnja vojne baze naprosto izmjesti iz parka prirode u gradić Coltano.

Pokret Ne bazi – ni u Coltanu ni drugdje čvrsto se protivi toj ideji, koja (kako je rečeno u najavi protestnog marša) predstavlja „šamar glasovima svih onih koji žive ovaj teritorij i grad“.

Apel upućen povodom opšteg protesta 2. juna prenosimo u nastavku:
 

MI SMO PRIRODA KOJA SE BUNI: NE BAZI i NE RATU

Klimatskim pokretima,

ekološkim borbama za odbranu teritorija, osnovnih zajedničkih dobara i ekosistema,

svim realnostima i ljudima solidarnim u borbi protiv trke u naoružanju, militarizacije teritorija, ratnohuškačke politike nacionalnih država,

svima koji se čvrsto protive ratovima, instrumentima uništavanja zajednica i teritorija.

Rat u istočnoj Evropi nam jasnije od ostalih – koji godinama prosipaju krv na teritorijama van Zapada – pokazuje destruktivnu tranziciju kapitalizma ka novom ciklusu akumulacije, usljed iscrpljivanja energetskih rezervi i sirovina.

Ne sumnjajući u uspjeh modela beskonačnog rasta, nametnutog čitavom svijetu, kapital se perpetuira i stvara svjetsko u(ne)ređenje obilježeno rizikom od nuklearne zime i šestog masovnog izumiranja, od prehrambene krize u mnogim dijelovima svijeta, te posvemašnjeg siromaštva.

Ratna industrija i militarizacija teritorija snažno utiču na životnu sredinu i život sam, ljudski i živog svijeta uopšte. Proizvodnja ratnih instrumenata kojima trebaju zemljišta i rijetki materijali – znači iscrpljivanje iskoristive materije dostupne budućim naraštajima. Zbog toga treba zaustaviti proizvodnju ratnih instrumenata i sve ratove, vojne i ekološke.

Vojna tehnologija mijenja prirodne fenomene i staništa, krčeći šume, cementirajući i trošeći tlo. Vojni teritoriji zauzimaju 17% državnog teritorija, a dio njih se nalazi unutar zaštićenih područja i prirodnih rezervata. Vojne aktivnosti i vježbe spadaju u glavne uzroke emisija CO2, teških metala i buke, kao i akumulacije onečišćujućih tvari, s posljedicama koje traju decenijama.

Rat preoblikuje globalni program prioriteta i odgađa planove energetske tranzicije – a da bi se nastavila, još snažnije, trka velikih globalnih sila u snabdijevanju fosilnim resursima. U ratu nisu u pitanju samo prirodni i energetski resursi, nego pravo oružje kojim se ucjenjuje i osiromašuje stanovništvo cijelog svijeta, direktno ili indirektno uključeno u oružani sukob. Vojno ratovanje je isprepleteno s ekološkim ratovanjem koje već decenijama uništava sirovinske rezerve, izvore energije i biološke informacije i proizvodi zagađenje životne sredine i lanaca ishrane, globalno zagrijavanje uzrokovano emisijama iz industrije i poljoprivrede.

Procijenjeni izdaci za izgradnju nove vojne baze u Coltanu iznose 190 miliona eura. To su Evropski fondovi za koheziju i razvoj, otklonjeni od svog prvobitnog cilja „uklanjanja ekonomske i socijalne neravnoteže“. Lokalne institucije, vlada i Karabinjeri, koristeći prednosti posebnih pojednostavljenih procedura, pokušavaju prikazati vojnu bazu kao povoljnu priliku za ovo područje, kao projekat zelene urbane obnove. Ali zelene vojne baze ne mogu postojati, i ne postoji način na koji vojni okrug može obnoviti teritoriju: jedina održiva vojna baza je ona koja ne postoji!

Sve se ovo dešava na teritoriji koja je već žrtvovana ratnim interesima: [američka vojna baza] Kamp Darby (za koju postoji projekat proširenja), COMFOSE [Komanda specijalnih snaga kopnene vojske], CISAM [Centar za pomorsku podršku i eksperimente], vojni aerodrom i druge strukture za vojno osoblje, poput [padobranske brigade] Folgore.

Militarizacija je stigla i do najviših školskih ustanova: Univerzitet u Pisi povezan je s ratnom industrijom i pod uticajem sveopšte kontrole investitora kao što su javna dionička društva ENI [Nacionalna uprava za ugljikovodike] i Leonardo, osma na svijetu industrija za proizvodnju oružja.

Zato se – zbog ovoga i još mnogo toga, zbog svega – protivimo izgradnji vojne baze, u Coltanu i bilo gdje drugo.

Jer ratovi ne izbijaju, ratovi se pripremaju.

Ako ova baza služi za pripremu rata, suprotstavljanje vojnoj bazi znači reći NE ratu i ratnoj ekonomiji koja osiromašuje stanovništvo i uništava teritorije. Želimo da se sredstva javne potrošnje i Nacionalnog plana oporavka i otpornosti troše na jačanje javnog blagostanja, brigu o ljudima i područjima, na javno zdravstvo i obrazovanje, na napuštanje fosilnih goriva.

Izađimo 2. juna na ulice zajedno s pokretom NE vojnoj bazi – ni u Coltanu ni drugdje, borimo se protiv ratnohuškačke politike ponovnog naoružavanja, protiv povećanja vojnih izdataka i nacionalnih „strateških interesa“, protiv kolonijalne okupacije naših teritorija, zelene retorike institucija, sistema koji socijalizuje samo troškove, tereteći zajednicu u ime interesa nekolicine.

IZVOR: DinamoPress

Objavljeno: 30/05/2022.
FOTO: FB pokreta Movimento No Base-Né a Coltano né altrove

Objavljeno na RIJEČ i DJELO: 

10/06/2022